Voor de kwaliteit van leven van ieder mens is het van belang dat hij zijn aangeboren talenten kan ontwikkelen om te kunnen participeren en bijdragen aan de maatschappij. Een verslaving verstoort dit ontwikkelingsproces en ontstaat vaak al op jonge leeftijd door een combinatie van erfelijke aanleg en omgevingsfactoren. De individuele en maatschappelijke gevolgen van verslaving zijn groot.

Onder de verslaving en het daarmee gepaard gaande gedrag schuilen gewone mensen zoals jij en ik. Vaak ontdekt iemand in zijn jeugd dat gewone gevoelens van onzekerheid, pijn of angst weggenomen of positief beïnvloed worden door gebruik van een middel (drank, drugs of medicatie) of gedrag (eten, gokken, gamen, seks).

Het middel dat aanvankelijk een positieve invloed had dicteert in toenemende mate de levensstijl van iemand die niet meer zonder kan. Je kunt niet meer stoppen. Lichamelijk en geestelijk ben je afhankelijk geworden en je hebt steeds meer nodig. Door gevoelens van schuld en schaamte kom je in een vicieuze cirkel terecht waarin je jezelf steeds meer afschermt van andere mensen. Je familie of gezin wordt hierin meegesleurd. Zij richten hun leven steeds meer in om het verslavingsprobleem van hun familielid te verhullen en te ontkennen. Verslaving werkt uiteindelijk door in alle levensterreinen door afgebroken opleidingen, verlies van werk, relatieproblemen en echtscheiding, verlies van sociale contacten, financiële en justitiële problemen.

Alcohol, drugs en andere middelen zijn in meer of mindere mate maatschappelijk geaccepteerd en beschikbaar. Gebruik hiervan wordt aanvankelijk niet snel als verslaving herkend. Problemen uiten zich doorgaans eerst op het psychosociale vlak. Verslaving is echter een ernstige ziekte. Het kent een gradueel verloop en culmineert in levensbedreigende psychische en lichamelijk klachten.